بررسی نگرش مدیران و دبیران دبیرستان های شهر ساری نسبت به سازگاری اجتماعی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین میزان سازگاری و مقایسه دانش آموزان سازگار و ناسازگار از نظر ورزشکار بودن و غیر ورزشکار بودن و همچنین تعیین این امر که تا چه حد ورزشکار بودن و غیر ورزشکار بودن در میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان مؤثر است. بدین منظور تعداد 200 نفر از دانش آموزان مشتمل بر 100 نفر دختر( 50 نفر ورزشکار و 50 نفر غیر ورزشکار) و 100 نفر پسر( 50 نفر ورزشکار و 50 نفر غیر ورزشکار) به روش نمونه گیری مختلط  ( خوشه ای چند مرحله ای و تصادفی ساده) انتخاب شدند و با استفاده از آزمون t تجزیه و تحلیل آماری صورت گرفت. ابزار اندازه گیری در این پژوهش استفاده از پرسشنامه سازگاری اجتماعی بوده که با توجّه به اهداف و سؤالات پژوهش نتایج بدست آمده به قرار زیر می باشد. 1- میزان سازگاری دانش آموزان ورزشکار بیشتر از دانش آموزان غیر ورزشکار می باشد. 2- بین میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان ورزشکار دختر و پسر تفاوت معنی داری مشاهده نشده است.